سنگچال - دیوا
نام :
سنگچال - دیوا
نوع فعالیت :
جنگل نوردی
استان :
مازندران
میزان سختی :
● مشکل
مسافت :
21.3
KM
برنامه :
2
روزه
مناطق :
جاده هراز- جاده فیلبند- بابل
بهترین زمان برای این منطقه :
دهه اول و دوم اردیبهشت
ضریب خطر منطقه :
● معمولی
تاریخ ثبت در سایت :
1401/2/5
مدت زمان :
ساعت و
دقیقه
بیشترین ارتفاع :
1680
کمترین ضریب خطا :
0
تجهیزات یا تخصصها :
باتوم- کفش مناسب ساق دار- گتر- چادر دوپوش- کیسه خواب الیاف- زیرانداز چادر- زیرانداز کیسه خواب- اجاق خوراک پزی
توضیحات :
گزارش پیمایش سنگچال به دیوا
این برنامه در تاریخ 1 و 2 اردیبهشت 1401 به اتفاق همنوردان عزیزم احسان مینایی و شهین فرزانه به همراه 11 تن از اعضا گروه تورهای طبیعت گردی پرسیکا انجام شده است. لیدر برنامه آقای مسعود فرح بخش و جمع شرکت کنندگان برنامه 14 تن بود
ساعت 4.30 بامداد پنجشنبه پس از بستن کوله پشتی ها روی سقف مینی بوس از طریق جاده هراز به سمت خروجی فیلبند حرکت کردیم. در ابتدای خروجی جاده فرعی راه بند و ایست محلی برقرار بود ، در ابتدا از عبورمان جلوگیری کردند و پس از بررسی مدارک و اطمینان از اینکه می نی بوس ما را پیاده خواهد کرد و در منطقه نخواهد ماند و همچنین دریافت مبلغی پول با عنوان کمک به گردشگری منطقه اجازه گذر مینی بوس را دادند (کلا مملکت حسین قلی خانی هست و هر گوشه قوانینی نانوشته داره که قابل پیگیری هم نیست پس بناچار باید پول رو پرداخت و گذشت).
از طریق جاده فرعی به سمت روستای سنگچال رفتیم و در منطقه ای بالای سنگ چال از ماشین پیاده شدیم(Start) 8.55 ، پس از تحویل گرفتن کوله پشتی ها و تعویض کفش چند دقیقه ای پیاده روی کردیم تا از روستا فاصله بگیریم و به محلی مناسب برای خوردن صبحانه برسیم (9.02) حدود نیم ساعت برای صرف صبحانه زمان داشتیم و پس از معارفه مختصر اعضا گروه به راه افتادیم. منطقه در مه غلیظی بود و برخی دقایق افق دید حداکثر به 70 متر می رسید. تا رسیدن به نقطه 2 در مسیری با شیب کم ارتفاع گرفتیم و چند بار مجبور به گذر از پرچین هایی شدیم که در قسمتی حالت نرده بانی داشت و توسط روستائیان جهت جلوگیری از ورود احشام به زمین های سایرین ساخته شده است همچنین از کنار کلبه های چوبی ( در گویش محلی بنام تلار معروفند) که با کدC و CO شماره گذاری شده اند. از نقطه 2 به بعد تقریبا سربالایی تمام میشه و به سمت شمال سرازیر شدیم. از نقطه 4 مسیرمان به سمت خاور بود که مسیری پر شیب، عمدتا بدون پاکوب مشخص و لغزنده بود این وضع تا رسیدن به محلی که نهار خوردیم باقی بود و در مسیر از کنار چشمه ای گذشتیم که آب قابل استفاده آشامیدن داشت. ساعت 14.45 به محلی مناسب برای خوردن نهار رسیدیم و پس از صرف نهار مجددا به راه افتادیم. ساعت 15055 به کلبه CO2 رسیدیم و لیدر برنامه با پرسوجو از افرادی که در اطراف کلبه حضور داشتند محلی را برای کمپ شبانه انتخاب کردند که تا چشمه فاصله ای چند دقیقه ای داشت.ساعت 16.39 به محل تعیین شده که زمینی تقریبا باز و بدون پوشش جنگلی بود رسیدیم . من و احسان با توجه به وضع ابرها و احتمال بارش تصمیم گرفتیم برای اطمینان از خشک ماندن زیر درخت ها چادر بر پا کنیم و سایر همراهان در زمین باز چادرهایشان را بپا کردند. پس از تعویض لباس ها با آبقی که از چشمه برداشته بودیم چای و نسکافه ای آماده کردیم و خستگی مسیر را از تنمان به در کردیم در همین موقع هم باران تندی شروع شد و نتیجه آن خیس شدن و جمع شدن آب در چادر همراهانمان بود. باران در مجموع حدود 1 ساعت و نیم بارید؛ گاهی تند و گاهی ملایم. ساعت 21.30 شام را خوردیم و ساعت 10 به کیسه خواب هایمان رفتیم. من تا ساعت 2.30 بامداد خوب خوابیدم اما بعد از آن بیدار شدم و مطابق همیشه تا صبح از این پهلو به اون پهلو چرخیدم. ساعت 5.30 بامداد انگار به یکباره پرندگان ارکست سمفونی با شکوهی به پا کرده باشند و همگی با هم شروع به چهچهه زدن و آواز خوانی شدن و خوشحال بودم از اینکه حداقل بی خوابی این حسن را داشته که صدای زیبای طبیعت را بتوانم بشنوم.
ساعت 6 بامداد طبق قرار قبلی همه بیدار شدن، صبانه را آماده کرده و خوردیم و بلافاصله چادرها را جمع کردیم، تقریبا همه ساعت 8 آماده بودند و تنها یکی از چادرها بعد از ساعت 8.10 بطور کامل برچیده شد. پس از گرفتن عکس دسته جمعی به راه افتادیم و با گذر از کنار چشمه ای که شب قبل از آن آب برداشته بودیم بسمت شمال ادامه مسیر دادیم. با توجه به باران شب قبل زمین خیس تر و لغزنده تر از روز پیش بود، بعلاوه مسیرمان از کنار رودخانه بود و بارها مجبور بودیم از رودخانه عبور کنیم (کد ROD). ساعت 12.34 به محلی مناسب برای خوردن نهار رسیدیم و تقریبا 45 دقیقه استراحت کردیم. بعد از استراحت دوباره به راه افتادیم و چند ده متر پایین تر از لوله آبی که با پایه از کنار رودخانه کشیده بودن برای آخرین بار از رودخانه رد شدیم و به پاکوبی تقریبا مشخص رسیدیم. با ادامه مسیر در پاکوبی با شیب ملایم رو به پایین ساعت 15.15 به جاده ای خاکی رسیدیم و پس از چند دقیقه استراحت ادامه مسیر دادیم تا در انتهای روستای دیوا به جاده آسفالت رسیدیم (تابلو سه راهی بطرف کهولی- به طرف رودخانه امام زاده قاسم) این محل را مشخص می کند.. با تلفن و هماهنگی هایی که لیدر برنامه با راننده مینی بوس داشت بعد از حدود 20 دقیق مینی بوس به ما رسید. لباس ها را عوض کردیم و کوله ها رو دوباره روی سقف مینی بوس بستیم و بسمت تهران حرکت کردیم. با توجه به ترافیک روان جاده هراز ساعت 22.10 به میدان آرژانتین رسیدیم و برنامه ای دیگر با تندرستی و دل خوش به پایان رسید.
نکات مهم:
در بیشتر مسیر بخصوص از نقطه 2 تا جاده خاکی آنتن دهی موبایل همراه اول وجود ندارد.
با توجه به لغزندگی و شیب مسیر توصیه می شود حتما از باتوم یا چوب دستی استفاده کنید.
با توجه به مسیر گل آلود و نیاز مکرر به عبور از آب رودخانه بهتر است از گتر و کفش مناسبی که ضد آب باشد استفاده کنید، در زمان پیمایش ما با توجه به بارش های کم سال قبل آب زیادی در مسیر نبود ولی چناچه بارش برف بیشتر باشد گذر از رودخانه می تواند چالش های زیادی ایجاد کند.
با توجه به وجود پاکوب های فراوان در مسیرهای جنگلی مکررا مسیر را کنترل کنید و در صورت خروج از مسیر سریعا نسبت به اصلاح آن اقدام کنید.
با توجه به بکر بودن منطقه و احتمال مواجهه با حیوانات وحشی حتما در گروه حداقل 5 نفره اقدام به پیمایش مسیر کنید و اقدامات احتیاطی برای دور نگه داشتن حیوانات را انجام دهید.
با توجه به وجود پس ماند آب و لجن در مسیرهای جنگلی در صورتیکه هوا گرم باشد امکان مواجهه با حشرات موزی نظیر پشه ها را خواهید داشت ، لذا اسپری دور کننده حشرات و داروهای ضد حساسیت به همراه داشته باشید.
با توجه به تردد گله های احشام در منطقه حتما از چشمه های مطمئن آب آشامیدنی تهیه کنید و در استفاده از روان آب هایی که در منطقه هست خودداری نمایید.
با توجه به رطوبت حاکم بر منطقه بهتر است از کیسه خواب هال الیاف استفاده شود.
در حفظ نظافت و سکوت مناطق بکر طبیعی کوشا باشیم و سهمی از آنرا برای آیندگان بجا بگذاریم.
تعداد دانلود :
95
تعداد نمایش :
539