چپکرو
نام :
چپکرو
نوع فعالیت :
کوه نوردی
استان :
تهران
میزان سختی :
● بسیار دشوار
مسافت :
31.98
KM
برنامه :
2
روزه
مناطق :
بلده- روستای یالرود
بهترین زمان برای این منطقه :
اواسط خرداد- آبان
ضریب خطر منطقه :
● خطرناک
تاریخ ثبت در سایت :
1399/4/1
مدت زمان :
36
ساعت و
دقیقه
بیشترین ارتفاع :
4076
کمترین ضریب خطا :
0
تجهیزات یا تخصصها :
لوازم معمول کوهنوردی- کمپینگ + صندل یا دمپایی برای گذر از رودخانه
توضیحات :
گزارش صعود قله چپکرو از مسیر روستای یالرود (منطقه بلده)
این برنامه در تاریخ 28 و 29 خرداد 1399 به همراهی احسان مینایی، رامین شریاندوست و سیاوش شهیدی انجام شده.
از مسیر اتوبان جدید تهران – شمال به سمت پل زنگوله و از آنجا بسمت بلده حرکت کردیم. نزدیک یوش کنار رودخانه صبحانه را به بدن زدیم و سپس برای بنزین زدن بسمت بلده رفتیم. جاده فرعی منتهی به روستای یالرود دقیقا پیش از بلده قرار دارد و تابلو آن فرسوده و ناخوانا بود. وارد یالرود که شدیم از کنار مسجد بزرگی بسمت جنوب شرقی در جاده خاکی بسمت مسیر صعود رفتیم. زمانی قرار بود این جاده از دشت لار و منطقه حفاظت شده لار بگذرد که خوشبختانه با تلاش های فعالان محیط زیست عملیات اجرایی آن متوقف شد ولی آثار بریدن ها و زخم های بی حد و حصر و غیر اصولی بر پیکر منطقه بجا مانده.
طبق نقاط و ترک ثبت شده ماشین را در نقطه 033 در کنار جاده خاکی و بر بالای بلندی پارک کردیم و پس از تعویض کفش ها و تنظیم کوله ها ساعت 11 استارت حرکت را زدیم. بعد از چند دقیقه به رودخانه پر آبی رسیدیم که شدت و عمق زیادی داشت. اما ادامه جاده خاکی در سوی دیگر رودخانه دیده می شد. با توجه به شدت آب و سنگینی کوله ها تصمیم گرفتیم از سمت چپ رودخانه در مسیری نه چندان راحت ادامه مسیر بدیم و به آب نزنیم که همین قسمت کوتاه با توجه به لزوم دست به سنگ شدن 1 ساعت زمان برد . از نقطه 04 به بعد وارد ادامه جاده خاکی شدیم و بسمت دشت خرچر ادامه مسیر دادیم (در مسیر چشمه های آب وجود دارد)، بعد از رسیدن به دشت خرچر از ساحل شرقی رودخانه ادامه مسیر دادیم که در بخش های انتهایی دشت رد ماشین تمام شد و وارد پاکوب مشخصی شدیم ( همچنان که دشت خرچر را پیمایش می کردم خاطرات نوجوانی را مرور می کردم که در سی و اندی سال پیش پدرم به همراه 2 تن از دوستانش از مسیر گرمابدر به شمال رفته بود و در واقع از همین محدوده ها گذر کرده بودند، اما اون موقع GPS نداشتن و امکانات الان رو نداشتن) ، همچنان که بسمت جنوب در حرکت بودیم از کنار یک آغل بزرگ با اتاق سنگی گذشتیم و مجدد مجبور شدیم از رودخانه عبور کنیم که با عوض کردن کفش ها و پوشیدن صندل از آب بسیار سرد رودخانه گذر کردیم و در ساحل غربی رودخانه ادامه مسیر دادیم. مجددا به سمت جنوب حرکت کردیم و پس از گذشتن از یک تنگه زیبا با گذاشتن سنگ در مسیر رودخانه از آن گذشتیم. پس از گذر از رودخانه بسمت شرق تغییر جهت دادیم و در پاکوب مشخص بسمت محل کمپ ادامه مسیر دادیم. (در مسیر یک محل مناسب برای کمپینگ مشخص شده که زمینی پر از چمن در کنار رودخانه است) نهایتا پس از 5 ساعت کوله کشی و طی حدود 11.5 کیلومتر در ساعت ۱۶ به محل مناسبی برای کمپ رسیدیم که در کنار برف چالی بزرگ واقع شده بود که می توانستیم آب لازم برای کمپ و شبمانی را از آن برداریم، ضمن آنکه غذاهای فاسد شدنی رو در برف چال کردیم تا از فاسد شدنش جلوگیری بشه.
از این محل قله زیبا، سرسخت و دور از دسترس کاملا هویدا بود و در مدت استراحت در کمپ با خود مسیر فردا را مرور می کردم و فکر می کردم آیا قله چپکرو رخصت صعود خواهد داد یا نه؟ نهایتا ساعت 21.40 به درون کیسه خواب ها رفتیم.
مطابق هماهنگی های قبلی ساعت 4.40 بامداد پنجشنبه بیدار باش زده شد و پس از صرف نسکافه و کیک در ساعت 5.50 بسمت قله حرکت کردیم. در همان نزدیک محل کمپ با گذر از رودخانه به ساحل شمالی رودخانه رفتیم و در پاکوبی نه چندان واضح تا تخته سنگی بسیار بزرگ ادامه مسیر دادیم، اینجا دو انتخاب داریم:
1- تغییر مسیر بسمت شمال، گذر از تنگه و صعود از دهلیز پر شیب، ریزشی و مخوف (این مسیر نیازمند قدرت بدنی بالاتر، آشنایی با فنون ابتدایی دست به سنگ شدن و عدم ترس از ارتفاع دارد، در مجموع مسیری پر چالش است و به هیچوجه برای افراد مبتدی یا گروه های پر تعداد پیشنهاد نمی شود، ضمن اینکه اصلا مناسب صعود زمستانه هم نیست).
2- ادامه مسیر بسمت شرق، گذر از نقطه ای که با اسم صعود بهتر مشخص شده- رسیدن به گردنه و چمنزار و نهایتا صعود قله (این مسیر فاقد چالش است و در مسیر پاکوب به گردنه می رسد، از گردنه بسمت قله با توجه شیب زیاد و سنگ های آهکی واریزه ای گذر با سختی انجام می شود ولی چالش خاصی ندارد).
با توجه به ترکی که از ثبت از یکی از دوستان (جناب آقای محمد قدرت پناه) گرفته بودیم و عدم آشنایی با منطقه از مسیر اول یعنی دهلیز صعود رو شروع کردیم، هر چه بالاتر می رفتیم مسیر سخت تر و پر شیب تر میشد، ضمن آنکه خطر سقوط سنگ هم زیاد بود به هر شکل تا محل صبحانه پیش رفتیم، در اینجا اگر می خواستیم ادامه صعود را بر اساس ترک جی پی اس دریافتی برویم با خطر سقوط از ارتفاع مواجه بودیم بنابر این ضمن مشورت و بررسی تصاویر ماهواره ای دریافت شده از ترک دریافتی خارج شدیم و از مسیری جدید صعود را ادامه دادیم. این مسیر علیرقم شیب بیشتر بسیار مطمئن تر بود. نهایتا ساعت 11 پس از 5 ساعت بر فراز قله سرسخت چپکرو قرار گرفتیم و بوسه ای بر چکادش زدیم.
حدود 1 ساعت بر فراز قله استراحت کردیم و نظاره گر مناظر زیبای مجموعه قلل سترگ البرز مرکزی بودیم. پس از گرفتن عکس های یادگاری ، ساعت 12 از مسیر شماره 2 بسمت گردنه فرود بسمت کمپ رو آغاز کردیم (به هیچوجه مسیر صعودی که ارائه شده برای فرود مناسب نیست، واقعا خطرناک و پر ریسک است) ، برخی قسمت ها حالت شن اسکی داشت و فرود راحت تر بود و برخی قسمت ها فاقد شن اسکی ، تا بالاخره در محلی که با عنوان چمنزار مشخص شده مجددا استراحتی کردیم و میوه خوردیم و مجدد به سمت محل چادرها حرکت کردیم. در ادامه مسیر به جویباری رسیدیم که از چشمه ای جوشان و پر آب حاصل شده بود چند دقیقه ای توقف کردیم و از آب گوارا و خنک آن نوشیدیم. نهایتا ساعت 15 به چادرها رسیدیم. پس از صرف نهار استراحت کوتاهی در چادرها کردیم و ساعت 17 بسمت ماشین حرکت کردیم. اینبار اما از مقابل آغل با ساختمان سنگی به سمت دیگر رودخانه نرفتیم و در منطقه دشت خرچر از ساحل غربی رودخانه و در مسیر دارای پاکوب بسمت شمال ادامه مسیر دادیم، در نقطه 032 از رودخانه گذشتیم و وارد مسیر جاده خاکی دشت خرچر شدیم. از این محل تا رودخانه (نقطه 004 ) مشکل خاصی نبود. اینجا باید تصمیم می گرفتیم به آب بزنیم یا از مسیر سخت و دست به سنگ که آمده بودیم ادامه مسیر بدیم. شدت و حجم آب زیاد رودخانه در ابتدا ما را از گذر از رودخانه منع کرد. قصد داشتیم از همان مسیری که آمده بودیم برگردیم و به آب نزنیم، اما با توجه به خستگی پاها و سنگینی کوله پشتی ها از میانه راه برگشتیم و با انتخاب بخشی که سرعت آب کمتر بود از رودخانه گذشتیم. نهایتا ساعت 21، پس از طی 32 کیلومتر به ماشین رسیدیم.
در مجموع این برنامه صعودی سنگین است که نیاز به توان فیزیکی بالا دارد.
در تاریخ 27 مرداد 1402 که برای پیمایش دره کوشکک در پایین دست مسیر پیمایش و انتهای جاده خاکی که در گزارش به آن اشاره کردم به همین منطقه رفته بودم مشاهده کردم که در وسط مسیر جاده خاکی راه بند / زنجیر بسته شده و راننده وانت با کلیدی که داشت قفل رو باز کرد و تونستیم به ادامه مسیر بپردازیم. لذا لازم است حتما برای صعود قلل منطقه با وانت های محلی هماهنگ بشین وگرنه از نیمه راه مجبور خواهید بود که پیاده شوید و احتمالا با کوله سنگین ادامه مسیر دهید.
تعداد دانلود :
69
تعداد نمایش :
981