تیغه داراباد به توچال
امتیاز : |
امتیازی داده نشده : |
0 |
نام :
تیغه داراباد به توچال
نوع فعالیت :
کوه نوردی
استان :
تهران
میزان سختی :
● مشکل
مسافت :
KM
برنامه :
4
روزه
مناطق :
داراباد
بهترین زمان برای این منطقه :
ضریب خطر منطقه :
● خطرناک
تاریخ ثبت در سایت :
1398/7/24
مدت زمان :
ساعت و
دقیقه
بیشترین ارتفاع :
کمترین ضریب خطا :
0
تجهیزات یا تخصصها :
وسایل عمومی مثل: کوله پشتی-پوشاک بیس- پلار-گورتکس- کاپشن پر-اپی گاز- کلاه- عینک- کفش سنگین-چادر-کیسه خواب-زیرانداز-چراغ پیشانی با باطری اضافی-دستکش سنگین-جوراب اضافه-کیت کمکهای اولیه-کیت بقا-کیت وسایل بهداشتی و...
تجهیزات فنی: کرامپون- کلنگ- باتوم –طنابچه انفرادی- کارابین پیچ- جی پی اس-طناب-اسلینگ و...
توضیحات :
روزاول بااتوبوس از ترمینال تبریز به سمت تهران حرکت کردیم پس از صرف صبحانه بایک دستگاه سواری از ترمینال به سمت پارک داراباد رفتیم. تا رسیدیم آسمان شروع به بارش کرد مانده بودیم برویم یا نه. ساعتی گذشت و زمان از دست میرفت که در نم نم برف در یک هوای خوب بدون باد ولی سرد شروع به حرکت کردیم.بعد از عبور از ایستگاه پلیس، سرویس بهداشتی و کافه داراباد به یک تابلو برخوردیم که مسیر را به ما نشان میداد.قصد صعود از یال شن سیاه را داشتیم.شیب مسیر کم کم تند میشد. آنجا یک لوله ی قطورآب هم وجود داشت. از کنار پادگان و سیم خاردارها و اتاقک نصف و نیمه رد شدیم ودرآنجا نفسی تازه کردیم. بعد از مدتی به خط الراس داراباد به ارتفاع2500متری رسیدیم و راه خود را به سمت قله ادامه دادیم تا به یک جانپناه دوطبقه زیبا رسیدیم نکته ای که برای من جالب بود وجود برق درجانپناه بود که بعد از غروب افتاب به صورت خودکاربااستفاده ازانرژی صفحه خورشیدی روشن میشد. کسی درجانپناه نبود و شب را آنجا ماندیم.
روز دوم صبح زود بیدارشدیم وحرکت از روی تیغه ها را شروع کردیم روی تیغه برف چندانی نبود بعضی وقتها پاکوبها ما را زیادی بالا و پایین میکرد چون با وجود سرعت بالایمان فاصله ی چندانی با جانپناه داراباد نداشتیم پس ازمدتی تصمیم گرفتیم مسیر مستقیم از روی تیغه را دنبال کنیم چون در زمستان امکان جرکت از پایین تیغه خطرناک بود. به قله لوزان رسیدیم تیمی از تبریز که قبلا صعود کرده بود روز اول اینجا شبمانی داشتند ولی ما اینقدرفرصت داشتیم که بخواهیم ادامه دهیم، مسیر را ادامه دادیم هر بارمسیر را اشتباه میرفتیم به پرتگاه برمیخوردیم و مجبور به برگشت میشدیم گاهی یکی از ما برای مسیرخوانی اندکی جلومیرفت درچند قسمت مسیر مجبور شدیم طناب حمایت باز کنیم. قسمتهایی از مسیر هم سنگ چین وجود داشت. هربار خسته میشدیم به قله دماوند نگاه میکردیم و کلی انرژی میگرفتیم. گردنه پیازچال به مختصات N35° 52.163' E51° 27.364' را پشت سرگذاشتیم قصد فرود نداشتیم. طبق برنامه باید خودمان را به جانپناه قله توچال میرساندیم. تازه از اینجا برف کوبیه اصلی ما شروع شد. به نوبت برفکوبی میکردیم. کم کم نشانه های توچال و تابلوهای آن با شماره دیده میشدو باد و سردیه هوا شدت میگرفت. به یال زیر جانپناه رسیدیم. اخرین گام ها را آهسته و مصمم برداشتیم. پایان یک خط الراس زیبا از جانپناه داراباد تا جانپناه نارنجی رنگ توچال دقیقا 8ساعت. وارد جانپناه شدیم سریع چادر را برپا کردیم چای گذاشتیم و شام خوردیم. تمام طول شب صدای باد شدید را میشندیم هوا به قدری سرد بود که بطریه آبم داخل چادر درجانپناه کاملا یخ زده بود.
روز سوم: صبح بیدارشدیم عجله ای برای برگشت نداشتیم میدانستیم تهران تبریز هرساعتی اتوبوس هست. .صبحانه خوردیم و به تماشای اطراف نشستیم که از دورکوهنوردی را دیدیم که با سرعت به سمت جانپناه صعود میکرد ما را دید از صعودمان پرسید و کلی تبریک گفت. ماهم شروع به فرود کردیم. در مسیر برگشت کوهنوردان دیگری هم دیدیم به جانپناه امیری در ارتفاع 3396 و به مختصات N35° 52.152' E51° 25.195'متری رسیدیم. آنجا توقفی نداشتیم و به پایین حرکت کردیم. بعداز کمتر از دوساعت پناهگاه مجهزسه طبقه شیرپلا را از دور در ارتفاع 2691در مختصات N35° 51.309' E51° 25.750'متری دیدیم. کنار آن یک ابشار بسیار زیبای دوقلو وجودداشت. کمی استراحت کردیم،عکس گرفتیم و به راه افتادیم. قسمتی از مسیر رابه عنوان حمایت با طناب و میله محسور کرده بودن و قسمتهایی پلکان فلزی وجود دارد. حرکت با کفشهای سنگین درانجا واقعا کار راحتی نبود. سعی میکردم تمرکزم راازپاهایم بردارم و به صدای آب گوش کنم. رودخانه و صدای گوشنوازآب تا پایین ادامه داشت. به سمت دربند رفتیم. در یکی از کافه ها نشستیم کفشهایمان را در آوردیم و حسابی چای و ناهار خوردیم. بعد از آن به سمت تهران و سپس تبریز حرکت کردیم.
تعداد دانلود :
118
تعداد نمایش :
610